Okulary 3D – lepsze aktywne czy pasywne?

Koncerny wytwarzające elektronikę rywalizują o względy konsumentów od lat. Co chwilę dają nam nowe sprzęty i systemy, które choć wprowadzają nowe technologie, nie dodają nic do podstawowej funkcji urządzenia. W zakresie wyświetlania obrazu 3D pojawiły się już telewizory i okulary. Zastanówmy się, która technologia – aktywna czy pasywna – jest lepsza.

Obraz 3D to obraz z głębią, który możemy postrzegać przestrzennie i dzięki temu widzieć lokalizację przedmiotów. Widzimy wtedy w 3D. Fotografia lub obraz na zwykłym ekranie telewizora jest dwuwymiarowy. Naukowcy starali się przez lata dodać „dodatkowy wymiar” do zdjęć i ruchomych obrazów. Postanowili poznać dokładnie anatomię gałki ocznej oraz sposobu widzenia. Okazuje się, że można oszukać oczy i mózg, za pomocą technologii – aktywnej lub pasywnej. Zakup telewizora 3D i odpowiednich okularów to ważny wybór. Eksperci z Centrum Dobrego Obrazu doradzają dobre zweryfikowanie modeli, a żeby nam pomóc – porównali różne technologie i modele.

Producenci telewizorów oferują cztery rodzaje technologii 3D:
stereoskopowa aktywna (okulary migawkowe, m.in. Panasonic, Samsung, Sony)
tańsza stereoskopowa pasywna (okulary polaryzacyjne, m.in. LG, JVC, Vizion)
papierowe okulary anaglifowe
autostereoskopowa (bez użycia okularów, Sony, Toshiba).

Okulary 3D w technologii aktywnej

tzw. migawkowe, zasilane baterią lub akumulatorkiem
Działają tu szkła z warstwą ciekłych kryształów, które zaciemniają się, gdy przechodzi przez nie prąd. W efekcie zasłaniane jest na przemian raz lewe, raz prawe oko. Telewizor 3D wykorzystujący taką technologię wyświetla jeden obraz dla każdego oka. Dzięki synchronizacji z telewizorem okulary zasłaniają odpowiednie szkło. Dzieje się to z szybkością minimum 120 razy na sekundę, więc tylko bardzo uważny widz jest w stanie dostrzec delikatne migotanie. Nasz mózg przetwarza osobne, różniące się kadry w całość i tak powstaje obraz trójwymiarowy. System może dostarczyć pełnej rozdzielczości HD 1080p obrazu dla każdego oka. Niestety, są też złe strony. Okulary migawkowe są droższe, większe i cięższe niż szkła pasywne.

Okulary 3D pasywne

polaryzacyjne – tańsze od migawkowych, lżejsze, bez baterii
Pasują do różnych telewizorów różnych producentów w przeciwieństwie do okularów aktywnych. Dwa obrazy są wyświetlane na ekranie przez inne filtry polaryzacyjne, które są zgodne z filtrami umieszczonymi w szkłach okularów. Do każdego oka dociera tylko jeden konkretny obraz. Reszta procesu jest już analogiczna do konkurencyjnych okularów aktywnych. Wadą jest rozdzielczość obrazu zmniejszona z 1920 x 1080 px do 1920 x 540 px dla każdego oka.

Anaglif

efekt uzyskiwany przez specjalne, zwykle czerwono-cyjanowe okulary
Obrazy nałożone są na siebie i zabarwione na kolory: czerwony i niebieski. Przy oglądaniu przez tego typu okulary, o tak samo zabarwionych szkłach, następuje separacja obrazów i pojawia się efekt przestrzenny przy nieco zubożonej kolorystyce. Niestety nie są już one w stanie sprostać obecnym wymogom technologicznym rynku.

Droga technologia autosteroskopowa jest obecnie dostępna w znikomym zakresie ze względu na koszty produkcji.

Technologia autostereoskopowa

zwana również multiparalaksą – iluzja głębi bez konieczności korzystania z okularów
Efekt obrazu 3D na ekranie można osiągnąć dwiema metodami: technologią soczewkową i barierą paralaksy.

Technika wolumetryczna

obraz 3D w przestrzeni
Metoda soczewkowa polega na pokryciu ekranu siatką z malutkich walcowatych soczewek ułożonych pod nieznacznym kątem do powierzchni ekranu, na których załamują się subpiksele tworząc efekt głębi. W metodzie tworzenia obrazu 3D za pomocą bariery paralaksy na ekran „nałożona” jest mechaniczna przesłona, która precyzyjnie odsłania i zasłania obraz przy pomocy pionowych szczelin wyświetlając osobno jego fragmenty przeznaczone dla lewego i prawego oka. Ostatnią metodą tworzenia trójwymiarowego obrazu jest, ze względu na swoje koszty, laboratoryjna technika wolumetryczna, która tworzy hologramy, czyli generuje rzeczywisty obraz 3D w przestrzeni, a nie jego wrażenie na płaskim ekranie.

Jak wybrać okulary 3D?

Dla wszystkich, którzy stają przed wyborem sprzętu 3D, Centrum Dobrego Obrazu porówna dwie najpopularniejsze jak do tej pory technologie stereoskopowe: aktywną i pasywną. Wybór oczywiście pozostawi konsumentom. Więcej na www.centrumdobregoobrazu.pl

Badania przeprowadzone przez firmę TCO Development, pomagają dokonać wyboru stereoskopowej technologii. Pod lupę bierzemy jakość, jasność, przenikanie obrazu i aspekty zdrowotne.

Biorąc pod uwagę jasność obrazu, która dociera do naszego oka zwycięzcą są okulary pasywne. Testy jasności wykazały bowiem, że okulary migawkowe przyciemniają obraz nawet trzykrotnie bardziej niż okulary pasywne.

Jednym z problemów technologii 3D jest przenikanie się obrazu. Badacze z firmy TCO Development wykazali, że większe problemy z obrazem zauważamy w przypadku okularów pasywnych. Szczególnie podczas odchylenia obrazu w pionie. Tutaj odchylenie już o 15 stopni powoduje nieprzyjemny dla oka efekt cross-talk, czyli smużenia spowodowane niekompletną izolacją obrazu dla oczu, czego nie zaobserwowano w konkurencyjnych okularach aktywnych.

Jeśli chodzi o aspekt zdrowotny, faktem jest, że obie technologie oszukują nasz mózg, aby osiągnąć efekt trójwymiaru, dlatego oba rozwiązania mogą, ale nie muszą, negatywnie wpływać na nasze zdrowie.

Wybór konkretnej technologii zależy od Twoich upodobań. Jeśli jesteś wrażliwy na spadek jakości obrazu, wybierz okulary aktywne. Jeśli nie widzisz różnicy w obrazie, wybierz okulary polaryzacyjne.

Okulary migawkowe
+ brak utraty jakości obrazu
+ brak efektu smużenia
– przyciemniają obraz

Okulary polaryzacyjne
– mniejsza rozdzielczość obrazu
– efekt smużenia
+ jasność